Lamna śledziowa – tajemniczy rekin północnych wód
Lamna śledziowa (Lamna nasus) to gatunek rekina należący do rodziny Lamnidae, znany również pod nazwą rekin śledziowy lub rekin atlantycki. Jego angielska nazwa (porbeagle shark) pochodzi od połączenia słów „porpoise” (morświn) i „beagle” (rasa psa), co odnosi się do charakterystycznego, energicznego zachowania tego rekina przypominającego właśnie aktywność delfinów czy psów myśliwskich.
Charakterystyka i wygląd lamny śledziowej (Lamna nasus)
Lamna śledziowa (Lamna nasus) należy do rodziny Lamnowatych (Lamnidae) i jest blisko spokrewniona z wielkim żarłaczem białym, choć osiąga mniejsze rozmiary. Maksymalna długość tego gatunku to zwykle około 3,5 m, choć przeciętne osobniki rzadko przekraczają 2,5 m. Waga lamny śledziowej może wynosić od 130 do nawet 250 kg.
Charakterystycznymi cechami wyglądu lamny śledziowej są:
- Wydłużony, wrzecionowaty kształt ciała, umożliwiający jej dynamiczne i szybkie poruszanie się w wodzie.
- Smukły, ostro zakończony pysk oraz duże, ciemne oczy, które pozwalają na doskonałe widzenie nawet w ciemnych, głębszych wodach.
- Ubarwienie grzbietu jest ciemnoszare lub stalowoniebieskie, brzuch natomiast pozostaje biały, co pomaga w maskowaniu się podczas polowań.
Występowanie i środowisko życia lamny śledziowej
Lamna śledziowa zasiedla chłodne wody północnego Atlantyku, szczególnie preferując rejony umiarkowanych i subarktycznych mórz. Najczęściej spotykana jest w obszarach od północno-wschodnich wybrzeży Stanów Zjednoczonych, poprzez Kanadę, aż po północną Europę, w tym w Morzu Północnym i Morzu Norweskim. Lamna śledziowa bywa także notowana w wodach wokół Wielkiej Brytanii, Islandii oraz Morza Śródziemnego, choć tam pojawia się sporadycznie.
Gatunek ten często migruje sezonowo, w poszukiwaniu bogatszych w pożywienie wód. Mimo preferencji chłodniejszych rejonów, lamna śledziowa może także odwiedzać cieplejsze rejony mórz, choć z reguły nie zapuszcza się na głębokości większe niż około 200 metrów.
Charakterystyczne cechy budowy i biologia
Lamna śledziowa posiada specyficzną cechę anatomiczną, odróżniającą ją od większości innych rekinów: jest gatunkiem o częściowo ciepłokrwistym metabolizmie (endotermicznym). Oznacza to, że jest zdolna do utrzymania temperatury ciała wyższej od otaczającej wody. Dzięki temu jest wyjątkowo sprawnym drapieżnikiem, szybko poruszającym się w chłodnych wodach, zdolnym polować na zwierzęta wymagające dużej prędkości i sprawnych manewrów.
Ciekawostką jest fakt, że dzięki temu niezwykłemu mechanizmowi termoregulacji, lamna śledziowa potrafi polować na szybkie i ruchliwe ryby, takie jak makrele, śledzie czy łososie, które stanowią podstawę jej diety. Oprócz ryb czasem pożywia się również kałamarnicami oraz innymi morskimi organizmami.
Zachowanie i dieta lamny śledziowej
Lamna śledziowa słynie z niezwykłej aktywności i szybkości. Rekiny te są znane ze swojej ciekawości, nierzadko zbliżając się do łodzi i nurków, by dokładniej przyjrzeć się nowym obiektom w swoim środowisku. Nie wykazują jednak agresywności wobec ludzi, a ataki na człowieka są niezwykle rzadkie i niemal niespotykane.
Lamny śledziowe są niezwykle skutecznymi myśliwymi, wykorzystującymi szybkość i element zaskoczenia do schwytania swojej ofiary. Potrafią osiągnąć prędkość nawet do 40-50 km/h, co czyni je jednymi z najszybszych rekinów północnego Atlantyku.
Rozmnażanie i cykl życia lamny śledziowej
Lamny śledziowe rozmnażają się w sposób żyworodny – samica rodzi młode rekiny już w pełni rozwinięte i gotowe do samodzielnego życia. Czas ciąży jest długi i wynosi od 8 do nawet 9 miesięcy. Charakterystyczne jest to, że młode osobniki po urodzeniu są stosunkowo duże, mając około 60–80 cm długości. Od razu po urodzeniu są całkowicie samodzielne, a matka nie zapewnia im żadnej opieki rodzicielskiej.
Lamny śledziowe dorastają do dojrzałości płciowej dość wolno – zazwyczaj trwa to od 8 do 13 lat, co sprawia, że populacje tych rekinów regenerują się bardzo powoli. Średnia długość życia tego gatunku to około 25–30 lat, choć w sprzyjających warunkach mogą żyć nawet dłużej.
Status ochrony i zagrożenia
Lamna śledziowa jest gatunkiem narażonym na wyginięcie i znajduje się na czerwonej liście IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody). Zagrożenie dla populacji tego rekina wynika przede wszystkim z intensywnych połowów komercyjnych, gdyż mięso tego gatunku jest cenione ze względu na jakość i walory smakowe.
Wiele lamn śledziowych pada również ofiarą przypadkowych połowów, zwłaszcza w sieciach łowiących inne gatunki ryb. Dodatkowo ich powolny cykl życiowy oraz długi czas osiągania dojrzałości płciowej powoduje, że populacje bardzo wolno odbudowują się po nadmiernej eksploatacji.

Lamna śledziowa w kulturze i tradycjach lokalnych
W krajach północnej Europy, zwłaszcza w Norwegii, Islandii czy Wielkiej Brytanii, lamna śledziowa przez długi czas była obiektem intensywnych połowów. Tradycyjnie jej mięso uchodziło za wartościowe kulinarnie, a olej z wątroby tego rekina wykorzystywany był w celach leczniczych i kosmetycznych.
Obecnie coraz większą popularność zdobywają ruchy ekologiczne oraz kampanie uświadamiające społeczeństwa o potrzebie ochrony tego niezwykłego rekina. Dzięki temu zwiększa się szansa na odbudowę populacji lamny śledziowej.
Ciekawostki dotyczące lamny śledziowej
- Endotermiczne zdolności – jedna z niewielu ryb zdolnych regulować temperaturę własnego ciała.
- Wędrowne zachowania – potrafią pokonywać długie dystanse, przemierzając tysiące kilometrów w ciągu roku.
- Długowieczność – mogą żyć ponad 30 lat, co jest stosunkowo rzadkie wśród rekinów.
Jak chronić lamny śledziowe?
Aby skutecznie chronić lamnę śledziową, konieczne są działania na różnych poziomach:
- Ograniczenie połowów komercyjnych.
- Ochrona ich naturalnych siedlisk.
- Edukacja społeczna dotycząca znaczenia tego gatunku dla ekosystemów morskich.
Działania te pomagają zabezpieczyć przyszłość tych fascynujących rekinów.
Lamna śledziowa to rekin niezwykły, o bogatej biologii i ważnym miejscu w ekosystemach morskich. Wiedza o nim pozwala nam lepiej rozumieć potrzeby ochrony mórz i oceanów oraz zachować to cenne dziedzictwo przyrodnicze dla przyszłych pokoleń.
Opublikuj komentarz